ریزش مو در مردان که به عنوان طاسی با الگوی مردانه یا آلوپسی آندروژنیک نیز شناخته می شود، وضعیتی شایع است که با نازک شدن تدریجی مو و عقب رفتن خط مو مشخص می شود. معمولاً به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و تأثیرات هورمونی رخ می دهد.
علت اصلی طاسی الگوی مردانه یک استعداد ژنتیکی است که از هر دو طرف خانواده به ارث رسیده است. اعتقاد بر این است که با اثرات دی هیدروتستوسترون (DHT)، هورمونی که از تستوسترون مشتق می شود، مرتبط است. DHT به فولیکول‌های مو متصل می‌شود و باعث کوچک شدن آنها و تولید موهای نازک‌تر در طول زمان می‌شود.
طاسی با الگوی مردانه از یک الگوی متمایز پیروی می کند. اغلب با عقب رفتن خط مو شروع می شود و به دنبال آن موهای تاج و شقیقه ها نازک می شود. در نهایت، این نواحی ممکن است با هم ترکیب شوند و موها فقط در کناره ها و پشت سر باقی بمانند.
طاسی با الگوی مردانه می تواند هر زمانی پس از بلوغ شروع شود، اما بیشتر در مردان بالای 50 سال مشاهده می شود. با این حال، برخی از مردان ممکن است در دهه 20 یا 30 سالگی ریزش مو را تجربه کنند.
ریزش مو می تواند تأثیر روانی قابل توجهی بر روی مردان داشته باشد و بر عزت نفس، تصویر بدن و رفاه کلی آنها تأثیر بگذارد. مهم است که به هرگونه نگرانی عاطفی رسیدگی کنید و در صورت نیاز به دنبال حمایت باشید.
دلایل ریزش مو در مردان
ژنتیک: اعتقاد بر این است که علت اصلی ریزش مو در مردان استعداد ژنتیکی است. طاسی با الگوی مردانه که به نام آلوپسی آندروژنتیک نیز شناخته می شود، از هر دو طرف خانواده به ارث می رسد. ژن ها می توانند برخی فولیکول های مو را نسبت به اثرات دی هیدروتستوسترون (DHT)، هورمونی مشتق از تستوسترون، حساس تر کنند که منجر به نازک شدن مو و در نهایت ریزش مو می شود.
عوامل هورمونی: هورمون ها نقش بسزایی در ریزش مو دارند. DHT، محصول جانبی تستوسترون، شناخته شده است که فولیکول های مو را کوچک می کند و منجر به چرخه های رشد مو نازک تر و کوتاه تر می شود. عدم تعادل هورمونی، مانند افزایش سطح DHT یا حساسیت به DHT، می تواند ریزش مو را تسریع کند.
سن: ریزش مو با افزایش سن مردان بیشتر می شود. میزان ریزش مو در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد، اما معمولاً مردان با افزایش سن، درجاتی از نازک شدن مو و کاهش خط مو را تجربه می‌کنند.
شرایط پزشکی: برخی شرایط و بیماری های پزشکی می توانند باعث ریزش مو در مردان شوند. این شامل:
- آلوپسی آره آتا: یک بیماری خود ایمنی که منجر به ریزش موی تکه‌ای می‌شود.
- اختلالات تیروئید: عدم تعادل در سطح هورمون تیروئید می تواند به ریزش مو کمک کند.
- عفونت های پوست سر: عفونت های قارچی یا باکتریایی پوست سر می تواند منجر به ریزش مو شود.
- تلوژن افلوویوم: این وضعیت با ریزش موقت مو به دلیل استرس فیزیکی یا احساسی، بیماری، جراحی یا کمبودهای تغذیه ای مشخص می شود.
برخی داروها: برخی داروها مانند داروهای شیمی درمانی، ضد انعقادها و داروهای ضد افسردگی ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی باعث ریزش مو شوند.
عوامل سبک زندگی: برخی از انتخاب ها و عادات سبک زندگی می توانند به ریزش مو کمک کنند. این شامل:
تغذیه نامناسب: رژیم غذایی فاقد مواد مغذی ضروری، به ویژه ویتامین ها و مواد معدنی، می تواند بر سلامت مو تأثیر بگذارد.
سیگار کشیدن: سیگار به فولیکول های مو آسیب می رساند و گردش خون را مختل می کند که می تواند منجر به ریزش مو شود.
استرس بیش از حد: استرس مزمن می تواند چرخه طبیعی رشد مو را مختل کند و به ریزش مو کمک کند.
روشهای درمان
در حالی که هیچ درمان قطعی برای طاسی با الگوی مردانه وجود ندارد، چندین روش درمانی می تواند به کاهش یا مدیریت ریزش مو کمک کند. این شامل:
داروها: دو داروی رایج برای ریزش مو ماینوکسیدیل و فیناستراید هستند. ماینوکسیدیل یک محلول موضعی است که باعث رشد مو می شود، در حالی که فیناستراید یک داروی خوراکی است که تبدیل تستوسترون به DHT را مهار می کند.
جراحی کاشت مو: این روش شامل پیوند فولیکول‌های مو از نواحی اهداکننده (معمولاً پشت یا کناره‌های سر) به نواحی طاسی است. این می تواند نتایج طولانی مدت و طبیعی را ارائه دهد.
لیزر درمانی سطح پایین (LLLT): دستگاه های LLLT برای تحریک رشد مو، نور قرمز ساطع می کنند. آنها به شکل شانه، برس یا کلاه در دسترس هستند و می توانند در خانه استفاده شوند.
بیشتر بخوانید :