افسردگی مقاوم به درمان

احساس غمگینی یا ناامیدی گهگاهی بخشی طبیعی از زندگی است و برای همه اتفاق می افتد. برای افراد مبتلا به افسردگی، این احساسات می تواند شدید و طولانی مدت شود. این می تواند منجر به مشکلاتی در محل کار، خانه یا مدرسه شود.

افسردگی معمولاً با ترکیبی از داروهای ضد افسردگی و انواع خاصی از درمان از جمله روان درمانی درمان می شود. برای برخی، داروهای ضد افسردگی به تنهایی تسکین کافی را فراهم می کنند.

در حالی که داروهای ضد افسردگی برای بسیاری از افراد به خوبی کار می کنند، اما برای 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به افسردگی علائم را بهبود نمی بخشند. علاوه بر این، 30 تا 40 درصد تنها بهبود جزئی در علائم خود مشاهده می کنند.

افسردگی که به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی دهد به عنوان افسردگی مقاوم به درمان شناخته می شود. برخی نیز از آن به عنوان افسردگی مقاوم به درمان یاد می کنند.

تشخیص افسردگی مقاوم به درمان

هیچ معیار تشخیصی استانداردی برای این نوع افسردگی وجود ندارد، اما پزشکان معمولاً این تشخیص را در صورتی انجام می دهند که حداقل دو نوع مختلف از داروهای ضد افسردگی را بدون هیچ گونه بهبودی امتحان کرده باشد.

اگر فکر می کنید افسردگی مقاوم به درمان دارید، مهم است که از پزشک تشخیص داده شود و شرایط زیر در شما بررسی می شود:

آیا در وهله اول افسردگی شما به درستی تشخیص داده شد؟
آیا شرایط دیگری وجود دارد که می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم شود؟
آیا داروی ضد افسردگی در دوز مناسب استفاده شده است؟
آیا داروی ضد افسردگی به درستی مصرف شده است؟
آیا داروی ضد افسردگی برای مدت زمان کافی امتحان شده است؟

داروهای ضد افسردگی به سرعت عمل نمی کنند. معمولاً باید به مدت شش تا هشت هفته در دوزهای مناسب مصرف شوند تا اثر کامل آن مشاهده شود. مهم است که داروها قبل از اینکه تصمیم بگیرید که کار نمی کنند برای مدت زمان کافی امتحان شوند.

با این حال، برخی تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در عرض چند هفته پس از شروع یک داروی ضد افسردگی بهبودی نشان می‌دهند، در نهایت احتمال بهبود کامل علائم خود را دارند.

کسانی که در اوایل درمان هیچ پاسخی ندارند، احتمال کمتری دارد که حتی پس از چند هفته بهبود کامل پیدا کنند.

دلایل افسردگی مقاوم به درمان

تشخیص نادرست
یکی از رایج‌ترین نظریه‌ها این است که افرادی که به درمان پاسخ نمی‌دهند، در واقع به اختلال افسردگی اساسی مبتلا نیستند. آنها ممکن است علائمی مشابه علائم افسردگی داشته باشند، اما در واقع دارای اختلال دوقطبی یا سایر شرایط با علائم مشابه هستند.

عوامل ژنتیکی
یک یا چند عامل ژنتیکی احتمالاً در افسردگی مقاوم به درمان نقش دارند.

برخی از تغییرات ژنتیکی ممکن است نحوه تجزیه بدن داروهای ضد افسردگی را افزایش دهند که می تواند اثربخشی آنها را کاهش دهد. سایر انواع ژنتیکی ممکن است نحوه واکنش بدن به داروهای ضد افسردگی را تغییر دهند.

در حالی که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است، پزشکان اکنون می توانند آزمایش ژنتیکی را سفارش دهند که ممکن است به تعیین اینکه کدام داروی ضد افسردگی برای شما بهتر عمل می کند، کمک کند.

اختلال متابولیک
نظریه دیگر این است که افرادی که به درمان پاسخ نمی دهند ممکن است مواد مغذی خاصی را به طور متفاوتی پردازش کنند. یک مطالعه نشان داد که برخی از افرادی که به درمان ضد افسردگی پاسخ نمی‌دهند، سطح فولات کمی در مایع اطراف مغز و نخاع (مایع مغزی نخاعی) دارند.

سایر عوامل خطر

محققان همچنین عوامل خاصی را شناسایی کرده اند که خطر ابتلا به افسردگی مقاوم به درمان را افزایش می دهد.

این عوامل خطر عبارتند از:

• طول افسردگی افرادی که برای مدت طولانی تری دچار افسردگی شدید بوده اند، بیشتر در معرض افسردگی مقاوم به درمان هستند.
• شدت علائم. افرادی که علائم افسردگی بسیار شدید یا علائم بسیار خفیف دارند، کمتر به داروهای ضد افسردگی پاسخ می دهند.
• سایر شرایط. افرادی که شرایط دیگری مانند اضطراب همراه با افسردگی دارند، بیشتر به افسردگی مبتلا می شوند که به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی دهند.

روشهای درمان

داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی اولین انتخاب برای درمان افسردگی هستند. اگر داروهای ضدافسردگی را بدون موفقیت زیاد امتحان کرده‌اید، پزشک احتمالاً با پیشنهاد یک داروی ضدافسردگی در کلاس دارویی متفاوت شروع می‌کند.

گروه دارویی گروهی از داروها هستند که به روشی مشابه عمل می کنند.

اگر اولین داروی ضدافسردگی که امتحان کردید یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین بود، پزشک ممکن است یک ضدافسردگی متفاوت در این کلاس یا یک داروی ضد افسردگی در کلاس متفاوت را توصیه کند.

اگر مصرف تنها یک داروی ضد افسردگی علائم شما را بهبود نبخشد، پزشک ممکن است دو داروی ضدافسردگی را نیز برای مصرف همزمان تجویز کند. برای برخی افراد، این ترکیب ممکن است بهتر از مصرف یک دارو به تنهایی عمل کند.

سایر داروها
اگر یک داروی ضد افسردگی به تنهایی علائم شما را بهبود ندهد، پزشک ممکن است نوع دیگری از دارو را برای مصرف با آن تجویز کند.

روان درمانی
گاهی اوقات، افرادی که در مصرف داروهای ضد افسردگی موفقیت چندانی ندارند، متوجه می شوند که روان درمانی یا درمان شناختی رفتاری (CBT) موثرتر است.

علاوه بر این، برخی از تحقیقات منبع معتبر نشان می دهد که CBT علائم را در افرادی که پس از مصرف داروهای ضد افسردگی بهبود نمی یابند، بهبود می بخشد. باز هم، بیشتر این مطالعات شامل افرادی است که همزمان دارو مصرف می کنند و CBT انجام می دهند.

کلمات مرتبط :

افسردگی مقاوم به درمان – درمان افسردگی – آر تی ام اس